Γιατί κάποιοι Έλληνες πιστεύουν πως η υιοθεσία αδέσποτων είναι “πώληση” και “εμπόριο”

Ανάμεσα σε όλη την παραφιλολογία που κυκλοφορεί, τις συκοφαντίες, τα ψέμματα και την έλλειψη βασικής Φιλοζωικής παιδείας, η υιοθεσία αδέσποτων ζώων παρουσιάζεται συχνά σαν “πώληση”, “εμπόριο” και “λαθρεμπόριο”.

Πως ξεκίνησε αυτός ο μύθος;

Από το γνωστό τοις πασοι Adoption fee (= τέλος υιοθεσίας), μια παγκόσμια πρακτική, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, νομικά κατοχυρωμένη και απολύτως νόμιμη, που συνοδεύει τις υιοθεσίες. Οι φιλόζωοι δεν επινόησαν το τέλος υιοθεσίας, είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται και σε υιοθεσίες παιδιών, το γνωστό child adoption fee, μια από τις πολλές πρακτικές που εφαρμόζονται ώστε να καλυφθούν τα έξοδα των ορφανοτροφέιων, της φυσικής μητέρας, και της μεταφοράς του παιδιού, εαν αυτό υιοθετείται από ξένη χώρα, και φυσικά να να επιβεβαιωθεί η εντιμότητα και η αφοσίωση της μελλοντικής οικογένειας.

Το adoption fee είναι δωρεά ουσιαστικά, από την μελλοντική οικογένεια, στο σωματείο που έσωσε, θεράπευσε και φιλοξενησε το ζώο. Και γιατί να πληρώσουν; Καταρχάς, ως δείγμα καλής θέλησης, το οποίο εξασφαλίζει πως η μελλοντική οικογένεια μπορεί, και θα είναι ικανή και πρόθυμη μελλοντικά να καλύψει τυχόν έξοδα που θα προκύψουν από θέματα υγείας του ζώου. Τα αδέσποτα ΠΌΤΕ δεν χαριζονται. ΠΌΤΕ. Ακόμα και πολίτες που βρίσκουν ένα αδέσποτο σε ανάγκη και προσπαθούν να του βρουν ένα σπίτι, συμβουλευονται από φιλοζωικα σωματεία να αφαιρέσουν την λέξη “χαρίζεται” από την αγγελία. Τα ζώα δεν είναι αντικείμενα, δεν είναι το παλιό μπαούλο της γιαγιάς μας που το χαρίζουμε σε όποιον το πάρει για να μας αδειάσει την γωνια. Το να χαριζονται έτσι ζώα προσελκύει λάθος ανθρώπους, δημιουργεί λάθος εντυπώσεις, και θέτει τα ζώα σε τεράστια κίνδυνο.

Είναι τόσο σημαντικό να πληρώσεις;

Ναι, είναι. Η φιλοζωικη κοινότητα παγκοσμίως προσπαθεί μεν να ανταγωνιστεί την αγορά καθαροαιμων, να διδάξει και να προωθήσει την υιοθεσία, αλλά ποτέ δεν το κάνει “ρίχνοντας τις τιμές για το εμπόρευμα”, γιατί τα ζώα δεν είναι εμπόρευμα. Οι άνθρωποι που υιοθετούν παγκοσμίως θέλουν να βοηθήσουν τα ζώα, και θέλουν να βοηθήσουν τα σωματεία που σώζουν αυτά τα ζώα. Το adoption fee είναι δωρεά, και η φιλοζωια στηρίζεται όπως ξέρουμε σε δωρεες. Τα δημόσια καταφύγια στην Γερμανία και αλλού στηρίζονται στα Adoption fees ώστε να καλύψουν τα έξοδα των καταφυγίων, της συντήρησης των ζώων που φιλοξενούν κτλ.

Πόσο είναι το adoption fee;

Εξαρτάται από την χώρα, το σωματείο και άλλες συνθήκες. Στην Ελλάδα πχ, μια χώρα με κατώτατο μισθό 650 ευρώ τον μήνα, δεν ζητάμε από τις οικογένειες να πληρώσουν Adoption fee 300 ευρώ. Κάποια σωματεία δέχονται ως δωρεά 50 ευρώ, κάποια ζητάνε από την οικογένεια να καλύψει μερικά έξοδα, πχ την στείρωση, και κάποια άλλα δεν χρεώνουν τίποτα. Σε χώρες τους εξωτερικού, όπου ο βασικός μισθός είναι πολύ ανώτερος, το adoption fee μπορεί να είναι από 250 έως και 600 ευρώ. Αν ένα αδέσποτο υιοθετηθεί από την Πάτρα στην Αθήνα, η οικογένεια καλείται συνήθως να πληρώσει και την μεταφορά. Και το ίδιο ισχύει και όταν υιοθετηθεί στο εξωτερικό. Η μεταφορά από την Ελλάδα στο εξωτερικό κοστίζει πολύ περισσότερο από την μεταφορά Πάτρα – Αθήνα, και το adoption fee καλύπτει κυρίως τα έξοδα μεταφοράς, που κυμαίνονται μεταξύ 150-350 ευρώ.

Δεν είναι πολλά 350 ευρώ;

Όχι, είναι ελάχιστα. Όπως είπαμε, το Adoption fee καλύπτει την μεταφορά, που είναι ακριβή. Ένα αδέσποτο όμως έχει πολλα περισσότερα έξοδα, συγκεκριμένα: Εξετασεις: 100 ευρώ, στείρωση: 70-100 ευρώ, εμβόλια, αποπαρασιτωση, τσιπακι: τουλάχιστον 50 ευρώ, συντήρηση (τροφή, αμπούλες, ετήσια εμβόλια αν παραμείνει καιρό χωρίς να υιοθετηθεί): τουλάχιστον 500 ευρώ τον χρόνο, αν τρώει την φτηνότερη τροφή. Όλα αυτά είναι το κόστος ενός αδέσποτου που είναι υγιές. Σε περίπτωση που χρειάζεται θεραπείας, επανεξετάσεις, χειρουργεία, ακριβη φαρμακευτική αγωγή, το κόστος υπερδιπλασιαζεται.

Το adoption fee λοιπον, όχι μόνο δεν είναι πολλά λεφτά, αλλά είναι ελάχιστα. Το Adoption fee δεν ειναι κάτι κρυφό. Δεν είναι μια σκευωρία που κάποιοι ντετέκτιβ “ξεσκεπαζουν” για να αποδείξουν πως τα αδέσποτα πωλούνται. Συνοδεύει τις αγγελίες των ζώων στα σαιτ των φιλοζωικών όλου του κόσμου, και είναι παγκοσμίως αποδεκτό. Κάποιοι ακραίοι κύκλοι στην Ελλάδα, προσπαθούν να αποδείξουν με σκρινσοτς από αγγελίες ζώων προς υιοθεσία και κυκλωμενο το ποσό του adoption fee, πως τα αδέσποτα πωλούνται, όπως στην εικόνα που ακολουθεί.

Πέρα του ότι κάτι τέτοιο είναι εξαπάτηση του κοινού, το βασικό πράγμα που αποδεικνύει, είναι την άγνοια αυτών των ατόμων όσον αφορά βασικότατες αρχές τις παγκόσμιας φιλοζωιας, και το σημαντικότερο, παντελή άγνοια όσον αφορά τα έξοδα που προκύπτουν από την διάσωση και την κτηνιατρική φροντίδα ενός οποιουδήποτε αδέσποτου. Τέτοιες ακραίες “απόψεις”, ορμώμενες ως επί το πλείστον από ρατσιστικες και αντιευρωπαικες ρητορικές, έχουν κάνει την υιοθεσία ζώων να παρουσιάζεται ως “εμπόριο” ακόμα και από Έλληνες πολιτικούς, αποτελούν τεραστια δυσφήμιση για την χώρα μας, και εμποδίζουν πολλά ζώα από το να υιοθετηθουν σε οικογένειες που θα τα αγαπήσουν.

Δυστυχώς, και ο Αχιλλέας Κουρεπης, αντιδήμαρχος Εκάλης, καθώς και πολλοί πολιτικοί της χώρας, έχουν πέσει θύματα αυτής της συνομοσιωλογίας, ίσως επειδή είναι αδύνατον να καταλάβουν πως κάποιοι άνθρωποι βοηθάνε τα ζωά αφιλοκερδώς.

* Οι συκοφαντίες και οι κατηγορίες για εμπόριο, που γίνονται στα πλαίσια μιας άκρως ρατσιστικής ρητορικής, και με πλήρη άγνοια των κανόνων της φιλοζωικής κοινότητας, ανάγκασαν πάνω από 160 σωματεία από την Ελλάδα και το εξωτερικό να απευθύνουν ανοιχτή επιστολή στην κυβέρνηση, καθώς η Ελλάδα είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που φαίνεται πως μπλοκάρει τις υιοθεσίες στο εξωτερικό εσκεμμένα, μέσα από παρερμηνείες των Ευρωπαϊκών οδηγιών, και πολύπλοκες εγκυκλύους.

*Κατά τού ρατσισμού και της συκοφαντίας μιλούν επίσης εθελοντές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και Ευρωπαίοι και Αμερικανοί πολίτες που έχουν υιοθετήσει αδέσποτα από την Ελλάδα.